Kolejny dzień i kolejne wyzwanie przed nami, tym razem Dolina Chochołowska. Z Zakopanego kierujemy się w stronę Kir i wjeżdżamy na spory parking przy Siwej Polanie.
Mamy do dyspozycji kilka opcji pokonania tej dolinki. Część trasy możemy przejechać ciuchcią Rakoń, czyli traktorem stylizowanym na lokomotywę z kilkoma wagonikami. Innym rozwiązaniem jest przejażdżka bryczką, pożyczenie roweru lub oczywiście przejście tej trasy pieszo.
Bryczką możemy dojechać do samego końca doliny, co jest dość kosztowną sprawą. Rowerem można pokonać jej fragment. Wypożyczyć lub oddać rower można na Siwej Polanie, na Polanie pod Jaworki lub na Polanie Huciska. Wypożyczalnia oferuje również foteliki dla dzieci.
Trasa jest łatwa, ma kilka łagodnych podejść. Myślę, że można ją przejechać wózkiem o dużych kołach, ja jednak nie jestem tak bardzo jego zwolennikiem w górach. Spora część tej drogi to tzw kocie łby, nic przyjemnego dla podskakującego dziecka.
Cała Dolina Chochołowska ma długość 6.5 km, jej przejście zielonym szlakiem zajmuje ok 2.5 – 3 godzin.
My wybieramy opcję przejażdżki ciuchcią i ominięcia wg nas mało interesującego odcinka drogi asfaltowej. To koszt 5 zł od osoby dorosłej. Następnie z polany Huciska maszerujemy do schroniska. Przez większą część trasy spacerujemy wzdłuż Potoku Chochołowskiego. Po drodze mamy kilka miejsc na odpoczynek i zebranie sił na dalszą wędrówkę.
Niestety dolina jest mocno zniszczona przez wichurę, która miała miejsce zimą 2014 roku.
Po ok 2 godzinach dochodzimy do polany i schroniska. Rozkładamy się wygodnie na trawce i odpoczywamy. To jedna z ulubionych chwil dzieciaków 🙂 Oliwka dostaje kaszkę, a Kacper swoje słodkości.
Oczywiście biegniemy również do schroniska po pieczątkę.
Następnie zboczem polany, pod lasem wędrujemy do małej, drewnianej kapliczki. Z góry rozpościerają się piękne widoki na okolicę.
Kapliczka została specjalnie wybudowana na potrzeby serialu “Janosik”. Po nakręceniu filmu została poświęcona i wyposażona, nadano jej imię św Jana Chrzciciela. Obok postawiono wiatę i krzyż, upamiętniający wizytę w dolinie Jana Pawła II. W sezonie turystycznym odbywają się w niej msze św.
Wracamy. Nad nami zaczynają się kłębić ciemne chmury. Mocno przyśpieszamy.
No i niestety zaczyna padać, grzmi… Niezła zlewa. Ubieramy szybko płaszczyki. Z Oliwką jest trochę trudniej, wyjmujemy ją z nosidła, ubieramy spodnie przeciwdeszczowe i kurtkę, wkładamy z powrotem i zakładamy osłonkę na nosidło. Mała wpada nam trochę w panikę, mocno płacze i nie daje się uspokoić. Mimo to szybkim krokiem maszerujemy i śpiewamy jej piosenki. W końcu się wycisza i zasypia. Kacper pięknie, bez żadnego marudzenia wędruje z nami równym tempem. Ale jestem z niego dumna!!!! Dochodzimy do Polany Huciska, deszcz ustaje, wracamy ciuchcią na Siwą Polanę. Mała budzi się po drodze zadowolona jak gdyby nigdy nic. :)Myślę, że droga powrotna zajęła nam niecałą godzinkę. Jeszcze moment na coś ciepłego w karczmie i zmęczeni wracamy do hotelu.
Kacper jak to Kacper, zawsze dzielnie spacerował:)
oj tak 🙂 i całe szczęście na razie nic się nie zmieniło 🙂
Ostatnie zdjęcie wyszło jak ilustracja do jakiejś bajki 🙂